Verpleegster rust uit vóór werk – volgende dag krijgt ze tranen in ogen als ze brief van haar man leest

By hicham 3 Min Read

logo-6097645 zondag, 5 juli 2020

We nemen niet altijd de tijd om mensen in het zonnetje te zetten, die dat wel verdienen. Het is jammer, maar soms komen lofbetuigingen te laat of nooit. Daarom is het zo belangrijk om dit nooit te vergeten en waarom deze brief van een man aan zijn vrouw zo geweldig is!

Bobby woont in Gardendale, in de Amerikaanse staat Alabama, met zijn vrouw Rayena en hun zoon. Rayena is niet alleen moeder, ze heeft ook een zeer stressvolle baan.

Bobby schreef een open brief over zijn vrouw en publiceerde deze op Facebook. Zijn post is tot nu toe meer dan 200.000 keer gedeeld. Lees de tekst hieronder en je zult direct begrijpen waarom.

“Dit is mijn vrouw die een dutje doet. Over een uurtje wordt ze wakker, zal ze haar werkkleding aantrekken en zich klaar voor werk maken.

De hulpmiddelen en dingen die ze nodig heeft voor haar werk, zullen vergaard worden en zorgvuldig worden gecontroleerd – haar haren en make-up zullen snel gedaan worden. Ze zal klagen dat er vreselijk uit zien. Ik zal het tegenspreken, met klem, en een kopje koffie voor haar halen.

Ze zal op de bank in een kleermakerszit gaan zitten en het proberen te drinken terwijl ze met veel plezier speelt met de kleuter die over haar heen klimt.”

“Ze zal soms voor zich uit staren als we praten; zichzelf voor haar dienst verharden. Ze denkt dat ik het niet opmerk.

Ze zal de baby kussen, ze zal mij kussen en dan zal ze weggaan om voor mensen te zorgen die de slechtste dag van hun leven hebben. Auto-ongelukken, schotwonden, explosies, brandwonden – rijk, arm, priesters, junkies en prostituees – moeders, vaders, zonen, dochters en gezinnen – het maakt niet uit wie je bent of wat je is overkomen.”

Ze zal 14 uur later thuiskomen en haar schoenen uitdoen die op bloed, gal, tranen en pijnlijke voeten hebben gelopen en ze buiten laten.

Ze zal 14 uur later thuiskomen en haar schoenen uitdoen die op bloed, gal, tranen en pijnlijke voeten hebben gelopen en ze buiten laten. 

Soms wil ze er niet over praten.Soms kan ze nauwelijks wachten om erover te praten.

Soms zal ze lachen totdat ze huilt en soms zal ze alleen huilen – maar ongeacht die ‘soms’ zal ze op tijd voor haar volgende dienst zijn.

Mijn vrouw is een verpleegster. Mijn vrouw is een held.”

Bobby’s tekst is ontroerend en herinnert ons aan dat dingen nooit vanzelfsprekend zijn! Deel ook dit artikel als je het hiermee eens bent.

logo-6097645 Over ons Cookies Privacybeleid

Als u vragen heeft over ons privacybeleid, kunt u contact met ons opnemen: Noted Media i Skellefteå AB, organisatienummer: 556925-3189

Contact: [email protected]

Share This Article