maandag, 12 augustus 2019
Bailey Cooper leek een onbezorgde jeugd tegemoet te gaan, totdat er een vreselijke ziekte werd gediagnosticeerd: Non-hodgkinlymfoom (NHL), een zeer ernstige vorm van kanker.
Van de ene op de andere dag veranderde alles. Medische onderzoeken en intense chemotherapie maakten nu deel uit van zijn leven.
Maar ondanks alle pijn en tegenspoed verloor Bailey nooit zijn glimlach.
In februari 2017 kwam het nieuws waar iedereen op hoopte: de kanker was verdwenen. Het jongetje zou terug naar school kunnen gaan en zijn leven weer oppakken.
Het mocht tragischerwijs niet zo zijn: rond Pasen ontving het gezin hartverscheurend nieuws.
Na een routinecontrole ontdekten de artsen iets vreselijks.
Baileys kanker was terug. Hij was pas negen jaar en moest de vreselijke ziekte bestrijden. Opnieuw.
Na een tijdje verdween de kanker wederom.
Het gezin was erg blij en hoopte dat het de laatste keer zou zijn.
Maar in augustus 2017 was de kanker terug en ditmaal was het zeer ernstig.
“De artsen vertelden ons dat de kanker terug was,” vertelde Baileys vader, Lee, aan The Bristol Post. “Deze keer in de vierde fase. Het was erg agressief.”
Het begon zich naar andere delen van het lichaam te verspreiden en er was niet veel wat artsen konden doen.
Er werden kankercellen in zijn borst, longen, lever en maag gevonden. Bailey had maar een paar dagen te leven, wellicht een paar weken.
Toen de jongen het vreselijke nieuws hoorde, was hij kapot. Maar hij wilde koste wat het kost blijven vechten.
Daar was een speciale reden voor: hij wilde zijn babyzusje ontmoeten, die een paar maanden later zou worden geboren.
De familie hoopte vurig dat Bailey zoon droom kon verwezenlijken.
Het jongetje toonde een ongelooflijke vechtlust en vastberadenheid.
In november kuste hij zijn kleine zusje voor het eerst. Hij mocht haar voornaam kiezen: Millie.
“Hij nam haar in zijn armen en deed alles wat een grote broer zou moeten doen: luiers verschonen, haar wassen, een slaapliedje voor haar zingen,” vertelde zijn moeder, Rachel.
Helaas begon Bailey kracht te verliezen. Elke dag werd zijn lichaam zwakker en zwakker.
Bailey’s ouders droomden ervan om met zijn allen Kerstmis te vieren en vroegen hem om een verlanglijstje te maken.
Op het lijstje stonden alleen cadeaus die zijn jongere broertje Riley ook kon gebruiken.
Kort voor Kerstmis, in 2017, bezochten vrienden en familie het ziekenhuis voor de laatste keer.
Met tranen in haar ogen, vertelde zijn oma dat ze van plaats wilde ruilen. Hierop antwoordde haar kleinzoon:
“Dat is echt egoïstisch, oma. Je hebt kleinkinderen om voor te zorgen.”
Uiteindelijk verspreidde de kanker naar de hersenen. Na vijf dagen bestralingstherapie vertelde Bailey zijn gezin dat hij niet veel meer tijd had.
“Ik wil blijven, maar mijn tijd is op, om haar beschermengel te worden,” vertelde Bailey, wijzend naar zijn kleine zusje.
Op 22 december verergerde zijn situatie en werd hij met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Zijn familie bleef bij hem tot zijn laatste adem.
“We zaten daar uur na uur, en zagen hem wegslippen. We lazen hem verhalen voor en zetten zijn favoriete muziek op,” zei zijn moeder.
“Om 11:45 zaten we op de dag voor kerst naast hem. We wisten dat het niet lang zou duren. We vertelden hem: ‘Het is tijd om te gaan, Bailey. Stop.’”
Op het moment dat ze ‘stop’ zeiden, blies hij zijn laatste adem en liep er een traan over zijn wang.
Zijn familie is helemaal kapot door het verlies, maar zijn blij dat Bailey nu in vrede rust en geen pijn meer lijdt.
“We zijn verlamd, maar in zekere zin zijn we ook blij omdat hij geen pijn meer lijdt,” vertelde zijn vader.
Nu zijn ze vastbesloten om de wensen van hun zoon te volgen:
“Hij vertelde in onze laatste familiebijeenkomst: ‘Jullie mogen maar 20 minuten huilen,’” vertelde Rachel. “Jullie moeten voor Riley en Millie zorgen.”
Baileys verhaal is tragisch en hartverscheurend. Maar de moed, kracht en positiviteit die hij in zijn strijd toonde, blijven duizenden mensen over de hele wereld inspireren.
Hoewel zijn familie is verwoest door het enorme verlies, zullen ze de goede momenten nooit vergeten.
Ben je ook ontroerd door de wijsheid van Bailey? Blijf zijn boodschap delen om zijn herinnering voor altijd levend te houden.