“Vreugde en verdriet.” Moeder bevalt van een zoontje en op dezelfde dag verliest ze haar echtgenoot.
Haley Parke beviel in december 2021 van haar tweede zoontje. Op dezelfde dag overleed haar echtgenoot, Jb. “Ik heb er geen woorden voor”, vertelde ze aan TODAY. “Het is erg moeilijk.”
Op 2 december beviel Haley drie weken te vroeg van een babyjongetje. Later op diezelfde dag overleed haar man aan kanker, waar hij sinds januari 2021 tegen vocht.
Het echtpaar had samen voor de vroege bevalling gekozen, nadat zijn levensverwachting een paar dagen ervoor werd bijgesteld van zes maanden naar slechts een paar dagen.
“De dokter vertelde ons dat de kanker zich had verspreid naar zijn lymfeklieren. Zijn longen waren gevuld met vocht”, legde Haley uit.
Het echtpaar vroeg en kreeg toestemming voor een inductie. Maar toch zou dit niet snel genoeg gaan. Jb had nog maar een paar uur te leven en had als laatste wens zijn zoontje nog te zien.
In een viraal bericht op Facebook schreef Haley: “Het was op dat moment óf een keizersnede, of anders zou Jb niet de kans krijgen om onze zoon te ontmoeten.”
Haley stemde toe en binnen 20 minuten werd hun zoon geboren. Ze vertelde aan TODAY dat ze “erop vertrouwde” dat Jb het zou volhouden totdat het baby’tje kwam.
Een team van artsen en verpleegsters bracht de baby naar zijn vader en legden hem op zijn borst. Vrijwel onmiddellijk begonnen de vitale functies van Jb te verbeteren.
Haley arriveerde kort daarna in Jb’s kamer en hield zijn hand vast, terwijl hij de baby vasthield. “Hij blies zijn laatste adem uit met onze zoon op zijn borst en mijn hand in zijn hand”, schreef ze.
Het echtpaar, dat drie jaar getrouwd was en ook een zoon van 18 maanden had, had voor de geboorte van de baby geen naam uitgekozen. Maar Haley wist precies hoe ze hem wilde noemen: John Beeson Parke, beter bekend als baby Jb.
Haley vertelde dat ze “zowel mijn grootste verdriet als mijn grootste vreugde” ervaarde. Ze heeft het gevoel dat ze weet wat Jb tegen haar zou zeggen als hij kon: “Hij zou me vertellen dat hij trots op me is. Hij zou zeggen: ‘Bedankt.’”