Cadeaus inpakken voor de feestdagen met kleine kinderen in de buurt is een enorme opgave. Niet alleen bestaat de kans dat ze je betrappen, je hebt ook nog eens overal plakband, cadeaupapier en lintjes liggen.
Een veelgebruikte aanpak is om te gaan inpakken als de kinderen op bed liggen, maar deze moeder besloot het anders aan te pakken. Ze boekte een hotelkamer voor het weekend zodat ze in alle rust kon inpakken.
De moeder werd niet gestoord, kon rustig tv kijken en op haar gemak alle cadeaus inpakken. De avond sloot ze af met wat chips en een welverdiend drankje!
Pixabay
Ze schreef op TikTok: “Tweede jaarlijkse inpak weekend. Hotel voor twee nachten geboekt, alle cadeaus ingepakt 🎄, eten besteld, veel tv gekeken, en niemand die me om iets vroeg 🤶🏻.”
De clip ging viraal met miljoenen views en honderden reacties – en sommige vragen. “Is het de moeite waard om alles naar de kamer en terug te slepen!?” vroeg een gebruiker.
“Ik heb het gevoel dat het makkelijker zou zijn om mijn gezin twee dagen het huis uit te zetten, dan dat ik met die cadeautjes op en neer moet sjouwen … ”, merkte een ander op.
Maar het merendeel van de mensen was erg onder de indruk. “Dit is pas het nuttige met het aangename verenigen!”, schreef iemand. “Droomweekeinde”, vond een andere gebruiker.
Lijk jou dit wat?
De dood is een onvermijdelijk onderdeel van het leven en gaat vaak gepaard met droevigheid. Voor deze arts, die getuige is geweest van het overlijden van ongeveer 2000 mensen, dient de dood als een dagelijkse herinnering aan de kwetsbaarheid van het leven.
Sarah Wells is een toegewijde arts in de palliatieve zorg met twintig jaar ervaring en werkt momenteel als medisch directeur van het Marie Curie Hospice in het Britse Solihull.
Door haar onvermoeibare werk is Sarah de dood gaan zien als iets “natuurlijks, normaal en vaak moois”, vertelde ze aan The Telegraph.
As a society, we don’t talk about death and dying, yet it is such a natural process. A very inspiring article written by Dr Sarah Wells at Marie Curie Hospice https://t.co/GnbX1LKn0h
— Erin (@Erinmc3103) November 18, 2023
Ze staat aan het roer van een team van tien artsen die verantwoordelijk zijn voor de zorg van twaalf tot twintig terminale patiënten – doorgaans met nog maar enkele weken te leven.
Deze situatie heeft Sarah in staat gesteld om unieke inzichten in de laatste momenten van haar patiënten te verwerven. Ze deelde deze diepgaande observaties en beschreef de ervaring als “een bijzondere, nederige tijd”.
Soms associëren mensen de dood met veel pijn, maar in de meeste gevallen is het volgens Sarah een vreedzaam proces.
Ze legde uit: “Mensen worden slaperiger naarmate hun organen trager worden en ze bewusteloos raken, ze kunnen horen en aanrakingen van een hand voelen, ook al kunnen ze niet communiceren.”
“Als mensen dit eenmaal begrijpen, neemt het een groot deel van de angst weg, hoewel dat natuurlijk geen gevoel van berouw kan wegnemen, waarvan de grootste is dat ze niet genoeg tijd met hun gezin doorbrachten,” vervolgde ze.
Sarah benadrukte dat geen van haar patiënten ooit de wens had geuit om meer tijd op kantoor door te brengen. Het opofferen van kostbare familiemomenten in het nastreven van professionele erkenning, merkte ze op, wordt vaak een bron van diepe spijt.
In een aangrijpend voorval vertelde ze over de spijt van een collega-arts die in vakanties doorwerkte en tijd met dierbaren opofferde. Hij besefte te laat dat deze professionele bezigheden uiteindelijk weinig betekenis hadden.
Tot slot gaf Sarah haar persoonlijke kijk op de sterfelijkheid en zei: “Ik ben niet bang om zelf dood te gaan. Ik begrijp wat er gaat gebeuren en zal ervoor zorgen dat ik omringd ben door de mensen van wie ik hou, want bovenal heeft deze baan me geleerd dat onze verbindingen met anderen er echt toe doen.”
In alle dagelijkse hectiek is het makkelijk om soms essentiële dingen uit het oog te verliezen. Sarahs woorden benadrukken het belang van het koesteren van momenten met onze geliefden, welke het leven een diepe betekenis geven.
Toen de moeder van Doron Salomon in de vijftig was, begon ze symptomen van Alzheimer te vertonen.
Ze had haar hele carrière als boekhouder gewerkt, maar de vrouw voelde aan dat ze dit werk niet meer goed kon uitvoeren door de ziekte. Daarom nam ze een baan als vakkenvuller bij Sainsbury’s, de op een na grootste supermarktketen in het Verenigd Koninkrijk.
In een supermarkt in de wijk Kenton in Londen werkte de vrouw tien jaar lang. Ze vond een doel en vreugde in haar werk. Een van haar taken bestond uit het pakken van boodschappen voor online klantenbestellingen. De vrouw was jarenlang in staat om dit met minimale hulp te doen, aldus ITV.
Toen de vrouw begin zestig was, begon het echter moeilijker te worden. Als snel wist ze haar werk niet te doen, zonder constante hulp van collega’s. Doron en zijn vader hielden het management op de hoogte van haar medische toestand. De twee mannen vreesden dat de dag waarop ze zouden worden verteld dat de supermarkt haar diensten niet langer kon gebruiken, vanwege haar toestand.
In een tweet legde Doron uit dat Alzheimer meer is dan alleen geheugenverlies. Het beïnvloedt sociale vaardigheden, mensen zijn sneller gedesoriënteerd, agressief en emotioneel. Daarnaast kan het taalverlies veroorzaken en wordt beslissingen nemen moeilijker.
Maar de supermarkt ontsloeg zijn moeder niet, in de loop van de jaren toonden ze juist heel veel compassie en respect. De vrouw werd altijd bijgewerkt als ze vergat hoe ze haar werk moest doen. Uren werden verwisseld, haar collega’s werden getraind om met haar vergeetachtigheid om te gaan en de familie werd regelmatig gevraagd of er meer was wat de supermarkt kon doen.
“Sainsbury’s heeft mijn moeder zien verslechteren tot het punt dat ze het afgelopen jaar elke dag verward de winkel is binnengegaan, alsof ze er nooit eerder was geweest. Ze hebben haar altijd ondersteund en deden er alles aan om te zorgen dat ze gelukkig was en zich gewaardeerd voelde.”
.jpg)
Toen zijn moeder niet langer boodschappen kon pakken, creëerde de winkel zelfs een nieuwe rol voor haar. “Het gevoel van eigenwaarde en trots heeft onmiskenbaar geholpen met aspecten van haar Alzheimer, zoals iets om over te praten hebben in sociale situaties”, verklaarde Doron.
De zoon geeft toe dat elke keer als hij en zijn vader voor een afspraak naar de supermarkt gingen, ze het ergste vreesden. Maar de winkel liet ze nooit in de steek!
Zes maanden nadat Sainsbury’s speciaal voor haar een nieuwe functie had gecreëerd, verslechterde haar toestand dusdanig dat ze zelfs de eenvoudigste taak niet meer kon uitvoeren. Het was eindelijk tijd om haar baan te verlaten. Sainsbury’s werkte samen met de vrouw en haar gezin om de overgang zo makkelijk en waardig mogelijk te maken.
Doron geeft toe dat hij zelden sociale media gebruikt om bedrijven te loven, maar in dit geval wilde hij Sainsbury’s ontzettend bedanken. Door dik en dun bleven ze zijn moeder ondersteunen!
Dit is een prachtig voorbeeld van medeleven en naastenliefde. Als compassie en bekommernis plaats maken voor puur winstbejag zou de wereld er een stuk mooier uitzien!
Een man deelde zijn frustratie op sociale media en vertelde hoe zijn buurman elke week twee feestjes geeft. De gasten drinken en parkeren op zijn voortuin als ze extra ruimte nodig hebben.
De man is woedend op zijn asociale buurman die twee keer per week een feestje geeft. Hij legde uit hoe zijn straat voortdurend ‘vol’ staat met auto’s, waardoor het voor hem bijna onmogelijk is om na zijn werk zijn eigen oprit te verlaten.
Maar wat het nog erger maakt, is dat de gasten van de buren altijd in zijn voortuin rondhangen, waar ze de hele nacht door drinken terwijl ze over koetjes en kalfjes praten.
“Ze parkeren niet in hun eigen tuin. Ze hebben maar één auto op hun oprit, maar ze parkeren op en neer in de tuin van alle anderen,” schreef de man. Hij vroeg andere gebruikers om advies.
New neighbors have huge parties every week blocking our cars I
byu/HPM2009 inmildlyinfuriating
Als reactie hierop zei een gebruiker: “Ik stel voor om de oprit te markeren. Gebruik eventueel wat gele verf om de weg te markeren en een paar verkeerskegels. Hang een bord op met de tekst: blokkeer de toegang niet. Als ze daar nog parkeren, laat ze dan wegslepen.”
Een ander vroeg: “Heb je eerst geprobeerd met je buren te praten? Als dat zo is en het heeft niet gewerkt, laat die voertuigen dan zeker wegslepen.”
Het is soms opmerkelijk hoe weinig mensen rekening met elkaar houden!
Zelfs als je nog nooit van Hermelien Griffel hebt gehoord, is deze jurk een betoverend mooi!
Sinds ze het eerste Harry Potter boek in de serie opensloeg, is Hailey Skoch een grote fan. Op dat moment waren haar ouders aan het scheiden en de boeken waren een grote troost.
Op haar 18e heeft Hailey haar liefde voor alles wat met Harry Potter te maken heeft, viraal doen gaan. Met behulp van 12.000 pagina’s uit twee delen van de boeken heeft ze zelf een galajurk gemaakt. Over magie gesproken!
De tiener besloot haar eigen jurk te maken en vond een aantal kapotte oude boeken met gebroken ruggen en ontbrekende pagina’s in haar plaatselijke kringloopwinkel. Vervolgens was ze vier dagen bezig met het vouwen, persen, en nieten van de pagina’s tot een ingewikkeld patroon om de jurk te versieren.
Tijdens het werk keek ze naar de films. “Ik was de hele Harry Potter-serie aan het bingewatchen, je kunt niet halverwege een week wachten en de rest bekijken”, legde Hailey uit aan Fox.
Ze gaf toe dat het “een beetje angstaanjagend was” toen iedereen op het bal tegelijk omdraaide om haar fantastische jurk te zien.
Een geweldig creatief idee en prachtig gemaakt!
Een vrouw die het geweldig vond om 108 jaar oud te zijn, schreef haar lange leven toe aan het feit dat ze altijd honden had in plaats van kinderen.
De meesten onder ons hopen en lang, gelukkig en gezond leven te leiden, alhoewel weinigen de honderd of meer halen. Ada Daniel, die in het Codnor Park Care Home in Derbyshire woonde, was zo’n honderdjarige en deelde haar geheim.
Ze onthulde aan de BBC dat ze “veel windhonden” had toen ze jonger was. Ze grapte dat honden in plaats van het krijgen van kinderen haar levenselixer was. Ada’s andere geheim was om simpelweg “door te gaan”. Daarnaast hield ze ook van bordspellen, waarbij domino haar favoriet was.
Het enige nadeel van haar respectabele leeftijd zonder kinderen of kleinkinderen, was dat Ada “niet veel familie” meer had.
Daarom deed Kelly Goucher, activiteitencoördinator van het verzorgingshuis, een oproep op een lokale Facebookpagina om ervoor te zorgen dat ze vóór haar verjaardag in juni zoveel mogelijk kaarten van mensen kreeg.
Het verzorgingshuis waar ze sinds 2015 woonde “wilde haar zoveel mogelijk kaarten geven”, waarbij Kelly eraan toevoegde dat Ada “het heel leuk vond dat mensen haar kennen vanwege haar leeftijd”.
A very special 108th birthday! 👏 Staff at Codnor Park Care Home asked people to send 108 cards to Ada for the big day, and they’ve been inundated with nearly triple that amount. pic.twitter.com/bBYmlG51fz
— BBC Radio Derby (@BBCDerby) June 1, 2023
Naarmate meer en meer mensen over haar aanstaande verjaardag hoorden, vierde Ada uiteindelijk de ongelooflijke mijlpaal met meer dan 300 kaarten. Ze was erg blij met alle aandacht, kaarten en cadeaus.
Ada ontving ook een kaartje van koning Charles III, waarop stond: “Mijn vrouw en ik zijn erg blij om te weten dat u uw honderdachtste verjaardag viert. Dit brengt onze hartelijke felicitaties en oprechte goede wensen met zich mee voor zo’n speciale gelegenheid.”
In Groot-Brittannië ontvangt iedereen die 100 jaar oud wordt – en de opvolgende verjaardagen – een kaart van de regerende vorst. Helaas bleek Ada’s 108e verjaardag haar laatste te zijn. Het verzorgingshuis bevestigde aan Express dat ze was overleden.
Een hele mooie manier om haar laatste verjaardag te vieren, na een ongelooflijk leven.
De 28-jarige Hanna Brandow, uit Baltimore, heeft tienduizenden volgers op sociale media gekregen nadat ze haar reistips voor mensen met grote maten deelde.
Door de jaren heen heeft Hanna reizen als extreem stressvol ervaren vanwege haar grotere maat en POTS. Deze aandoening zorgt vaak voor een abnormale stijging van haar hartslag bij het zitten of staan.
Na verloop van tijd heeft ze manieren bedacht om de beproeving meer ontspannen en controleerbaar te maken. Op TikTok, @hannabran0116, deelt ze haar tips en trucs.
“Reizen kan in het algemeen voor iedereen een stressvolle ervaring zijn, maar het feit dat je een grote maat hebt en chronisch ziek bent, maakt het nog moeilijker”, vertelde ze. “Ik reis veel met het vliegtuig omdat ik geen auto heb.”
“Als ik reis, kan ik mijn koffer niet de trap op en af tillen, dus in plaats van de metro naar het vliegveld te nemen, moet ik voor een Uber betalen. Eenmaal op het vliegveld vraag ik of ik als eerste mag instappen, omdat ik mijn koffertje niet over mijn hoofd kan tillen … en ik hulp nodig heb.”
Ze vervolgde: “Ik kan ook niet het risico lopen om corona te krijgen, omdat ik een hartaandoening heb, dus ik draag een masker en niemand anders om mij heen doet dat. Het voelt onveilig en ik ben de hele tijd gestrest!”
“Mensen veroordelen mij ook omdat ik om een gordelverlenger vraag, terwijl ik alleen maar een veilige vlucht probeer te hebben en de regels te volgen,” voegde ze eraan toe.
In een clip laat Hanna een hele reis zien, van aankomst op het vliegveld, tot zitten in het vliegtuig – en deelt ze haar tips. Zo maakt ze o.a. gebruik van een draagbare luchtreiniger en compressiekousen.
Om haar gehydrateerd en gevoed te houden, heeft ze een zakje met snacks en elektrolyten bij zich. Tijdens de reis draagt ze twee maskers, om te voorkomen dat ze iets oploopt wat haar ziekte zou kunnen verergeren.
Door deze tips online te plaatsen, hoopt ze andere reizigers met een grote maat en chronisch zieke reizigers te helpen.
Deze 107-jarige vrouw staat bekend als ‘de orkaan’ en laat zien dat leeftijd slechts een getal is!
Ongeveer twee jaar geleden, in november 2021, vestigde Julia Hawkins op 105-jarige leeftijd een nieuw wereldrecord op de Louisiana Senior Games, een competitie voor volwassenen ouder dan 50 jaar.
Inmiddels is ze 107 jaar oud, maar nog steeds even kwiek!
Julia vertelde aan WWNO dat ze niet altijd heeft gerend. Toen ze 100 jaar oud werd, stelde een van haar kinderen voor om de 100 meter sprint in minder dan 100 seconden te doen. “En ik deed het in veel minder dan dat”, vertelde ze.
Vijf jaar later, op de Louisiana Senior Games van 2021, wilde ze de sprint in minder dan een minuut lopen. Uiteindelijk werd het iets meer dan 62 seconden. Ze is ervan overtuigd dat het beter had kunnen gaan, maar het was die dag erg winderig en koud.
Tijdens de race werd Julia, een gepensioneerde lerares, aangemoedigd door een aantal van haar oud-leerlingen. “Bij die race had ik drie verschillende kinderen van drie verschillende scholen waar ik les gaf. En ze zijn 90 jaar oud. Ze zaten in de vierde klas toen ik ze les gaf en nu zijn ze 90! Dat zegt je hoe oud ik ben”, zei ze.
Hoewel Julia teleurgesteld was in haar tijd, won ze wel de titel voor snelste 100 meter sprint in de categorie 105+ jaar. Haar familie was blij dat ze het goud voor de race mee naar huis kon nemen en dat ze het wereldrecord brak voor haar geweldige prestatie!
“Nou, ik wist dat het mogelijk was, omdat er niet veel oudere mensen zijn die dit soort dingen doen”, onthulde ze. “Toen ik begon met hardlopen waren er maar een paar, en dat waren niet echt atleten. Gewoon oudere vrouwen die iets anders proberen te doen. Meestal slaagde ik er dus in om degenen die geen echte atleten waren te verslaan.”
Niet alleen houdt Julia van hardlopen, ze is ook gek op tuinieren en tijd doorbrengen met haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen! Haar man overleed een paar jaar geleden, nadat ze zeventig jaar lang getrouwd waren.
Naarmate ze ouder wordt, heeft Julia enkele wijze adviezen voor anderen. Ze raadt mensen aan om altijd te proberen om de ‘magische momenten’ in het leven te vinden.
“Magische momenten zijn iets wat je nog niet vaak eerder hebt gezien. Zoals een zonsopgang die bijzonder mooi was, of een zonsondergang of een vallende ster”, zei ze.
“Dit soort verbazingwekkende dingen zijn de moeite waard om naar te kijken. Je hoeft niet rijk te zijn om ze te zien. Je moet gewoon opletten en in de gaten houden wat er om je heen gebeurt.”
Wijze woorden van een inspirerende overgrootmoeder!
Slechts een paar weken voordat Faith Bistline voor haar 30ste verjaardag met haar vriend naar Costa Rica zou gaan, ontving ze een verontrustend berichtje op Facebook.
“Is hij jouw vriend?”, vroeg het bericht, verwijzend naar een foto die ze had geplaatst met haar vriend van 18 maanden. “Omdat hij al tien maanden met mijn vriendin date.”
Eerst dacht de geschokte Faith dat de afzender zich misschien had vergist. Ze maakte een screenshot en stuurde het door naar haar vriend, in de hoop alles op te helderen. Zijn reactie was echter weinig geruststellend.
Faith legde aan The Washington Post uit dat hij het bericht zag, maar geen antwoord gaf. Niet lang daarna kreeg ze een nieuw berichtje, ditmaal van de ‘andere’.
Emely Ortiz, die bijna een jaar aan het daten was met de man, dacht dat ze exclusief waren. “Ik wil gewoon weten hoelang jullie al aan het daten zijn”, zei de 22-jarige vrouw. “Heeft hij het ooit over mij gehad, of had je geen idee?”
“Ik had geen idee. Dit maakt mij nogal bang. We zijn al bijna anderhalf jaar aan het daten. Ik probeer hem de kans te geven om het uit te leggen, maar hij reageert momenteel niet”, antwoordde Faith.
De vrouwen – die allebei in de gezondheidszorg werken en net als hun ex-vriend in Las Vegas wonen – stuurden elkaar foto’s om te bevestigen dat het om dezelfde man ging. Er kon geen twijfel over bestaan …
Na twee dagen gaf de man eindelijk antwoord op Faiths bericht, maar van berouw was weinig sprake. “Het eerste wat hij zei was: ‘Dus ik denk dat ik wat uit te leggen heb.’ En toen plaatste hij deze kleine, halflachende emoji,” herinnerde ze zich tot haar grote woede.
Emely keek het niet aan en ging linea recta naar zijn appartement. Maar ondanks dat ze uren buiten wachtte, was er van de man geen teken. De volgende avond ging ze terug en wist ze hem te confronteren.
Eerst ontkende hij alles. “Hij zei: ‘Waar heb je het over? Ben je gek?’ En toen haalde ik de berichten tevoorschijn en hij zei: ‘O … ja …’” Toen hij zich verontschuldigde, zei ze, zei hij tegen haar: “Ik had het nooit uit de hand moeten laten lopen.”
Nadat de vrouwen de man hadden gedumpt, vroeg Faith aan Emely of zij mee wilde gaan op reis naar Costa Rica. Alles was al betaald en ze wilde niet alleen gaan. “Ik dacht dat het ons allebei waarschijnlijk zou helpen om op een reis als deze te gaan. We verdienen dit na wat we hebben meegemaakt,” legde ze uit.
Aanvankelijk aarzelde Emely. “Eerst dacht ik: deze meid is gek. Maar ik dacht gewoon dat het misschien goed voor ons zou zijn om samen te genezen, omdat we de enige twee mensen zijn die weten wat we hebben meegemaakt.”
Op 16 september 2022, drie weken nadat de schuinsmarcheerder was betrapt, stapten de vrouwen samen op het vliegtuig naar Costa Rica. Vier dagen lang hielpen ze elkaar met het verwerken, terwijl ze de jungle en watervallen verkenden.
Inmiddels zijn de twee goede vriendinnen en heeft Emely niet alleen een nieuwe vriendin, maar ook een waardevolle les geleerd, “Luister altijd naar je intuïtie”.
Het gezegde luidt dat geld niet gelukkig maakt. Maar het helpt wel. Charles ‘Chuck’ Feeney wist hoe je het kan gebruiken om de wereld een betere plek te maken.
De 92-jarige man was medeoprichter van Duty Free Shoppers Group, waarmee hij zijn fortuin van 8 miljard dollar vergaarde. Het duurde niet lang voordat hij besefte dat hij meer vreugde kreeg door het weggeven van het geld dan het aan zichzelf te besteden.
Het is lastig voor te stellen hoeveel geld een miljard wel niet is. Duizend miljoen … Stel dat je 50.000 euro netto per jaar verdient en geen cent uitgeeft. Dan doe je er 20.000 jaar over om een miljard euro te verdienen.
Feeney was voorstander van de filosofie van ‘Giving While Living’, die rijke filantropen aanmoedigt om liefdadigheidswerk te doen terwijl ze nog leven, in plaats van te doneren via een stichting nadat ze zijn overleden.
“Ik zie weinig reden om het geven uit te stellen als er vandaag de dag zoveel goeds kan worden bereikt door waardevolle doelen te steunen”, vertelde hij aan People.
De afgelopen veertig jaar heeft hij het goede voorbeeld gegeven door zuinig te leven en tegelijkertijd zoveel mogelijk weg te geven. Zijn doel? Om ‘bankroet te gaan’ voordat hij stierf.
Nadat hij ongeveer 2 miljoen dollar opzij had gezet voor het pensioen van hem en zijn vrouw Helga, schonk Feeney de rest van zijn fortuin via zijn stichting, de Atlantic Philanthropies. Jarenlang doneerde hij anoniem.
“Ik kwam tot de conclusie dat als je je aan een deel van de actie voor jezelf zou vasthouden, je je daar altijd zorgen over zou maken”, vertelde hij in 2012 aan Forbes. Ik ben blij als wat ik doe mensen helpt, en ongelukkig als wat ik doe mensen niet helpt.”
Feeney overleed afgelopen maand op 92-jarige leeftijd, twee jaar nadat hij zijn doel had bereikt. Wat een geweldige erfenis! Dankzij de filantropie van Feeney worden talloze levens ten goede veranderd, en dat maakt alle verschil!