Pam (50) en Gary Willis (53) uit het Amerikaanse Menifee hebben vijf kinderen grootgebracht, die inmiddels het huis uit zijn. Ze keken uit naar hun pensioen en waren druk bezig met plannen maken.
Toen zag Pam echter een advertentie op Facebook. Adeline (15), Ruby (13), Aleecia (9), Anthony (8), Aubrielle (7), Leo (5) en Xander (4) waren op zoek naar een permanent thuis. De kinderen zaten al meer dan een jaar in de pleegzorg, nadat hun ouders bij een auto-ongeluk waren overleden.
Aan Today vertelde Pam dat ze niet kon stoppen om naar hun gezichten te kijken. “Ik kan het niet uitleggen. Ik wist gewoon dat ik hun moeder moest zijn.”
Omdat het koppel nooit eerder over adoptie had gesproken, dacht Pam dat Gary haar voor ‘gek’ zou verklaren. Ze waren immers al druk bezig met hun pensioen aan het voorbereiden. Het bleek een ongegronde vrees, ook Gary wilde er voor de kinderen zijn.
Nadat ze op de advertentie reageerden, kreeg het echtpaar te horen dat er al duizenden andere mensen zich hadden gemeld. Twee maanden later bleek echter dat ze de ideale match waren!
De kinderen hadden geen makkelijk leven gekend. Hun moeder was 31 jaar oud en hun vader 42 jaar, toen ze bij het auto-ongeluk overleden. Daarvoor hadden hun ouders tegen verslavingen gestreden. Voor hun dood, hadden de kinderen in daklozenopvangen gewoond en honger gekend.
Met de jongste kinderen was het het makkelijkste om een band te creëren, gaf Pam aan. “Ik denk dat het heel moeilijk is om te vertrouwen als je zoveel is ontnomen in het leven. Ruby wist niet hoe ze een kind moest zijn. Ze moest al heel jong een moederfiguur zijn.”
Pam legde uit dat de kinderen de eerste maanden veel moeite hadden om te slapen en regelmatig nachtmerries hadden. In een post op sociale media, herinneren ze zich het moment dat ze de kinderen zagen en hoe ze voor het eerst, op 7 juni 2019, in hun nieuwe huis kwamen.
“Ze zaten al een jaar in pleeggezinnen sinds hun ouders waren omgekomen bij het auto-ongeluk dat ze allemaal op wonderbaarlijke wijze hadden overleefd.”
“Wie zou ze allemaal bij elkaar houden? Wie zou er de ruimte voor hebben? Wie zou tijd hebben, en de liefde en het geduld voor hun trauma? Het antwoord was duidelijk … wij.”
Omdat Pam en Gary hun hart en huis openden, kunnen deze broertjes en zusjes nu samen opgroeien! We wensen het gezin heel veel liefde en succes toe!
Een kind met vuile handjes of een loopneus denkt vaak niet twee keer na … zo snel mogelijk schoonmaken luidt het devies – wáár, dat doet er niet zoveel toe.
Als een zakdoekje of iets dergelijks niet bij de hand is, moet er geïmproviseerd worden. De actie van dit schattige meisje is zo’n geval. Ze besloot om van een bruidsjurk een zakdoek te maken. De bruid kon er gelukkig wel om lachen.
De virale video werd op TikTok gedeeld door Kirsten, moeder van een tweeling, met het onderschrift: “Raad het niet aan om ketchup te serveren bij de kipnuggets en friet voor de kindermaaltijd … of nodig gewoon geen kinderen uit.”
In de video zie je hoe het kleine meisje haar gezicht afveegt aan de trouwjurk terwijl de bruid lacht.
Eén populaire reactie, met meer dan 23.000 likes, luidde: “Geen kinderen op mijn bruiloft.”
Kristen, die de video uploadde, antwoordde: “Hetzelfde meid, hetzelfde!” Een andere kijker zei: “Ik zou het je niet kwalijk nemen.”
Terwijl een moeder schreef: “Ja, mijn twee kinderen zullen niet eens op mijn bruiloft zijn, ik hou van ze, maar nee.” “En dit is precies waarom ik een kindvrije bruiloft heb”, besloot een andere vrouw.
Het leek erop dat veel mensen zich drukker maakten over het voorval dan de bruid zelf. Vind jij dat bruiloften kindvrij moeten zijn of juist niet?
Deze rouwende ouders willen anderen waarschuwen nadat hun vierjarige tweeling op tragische wijze in een speelgoedkist om het leven kwamen.
Eerder deze maand vielen Aurora en Kellan in slaap in een speelgoedkist in hun woning in Jacksonville. De deksel van de kist was dichtgevallen en later werden ze levenloos met de armen om elkaar heen gevonden.
Op Facebook legde de moeder, Sadie, uit dat hun vader, Don, de tweeling naar bed had gebracht terwijl zij zelf aan het werken was.
“Toen ik een paar uur later thuiskwam van mijn werk, keek ik zoals gewoonlijk naar alle kinderen om er zeker van te zijn dat ze sliepen, at daarna mijn avondeten en ging slapen”, schreef ze. “Op een gegeven moment in de vroege ochtend maakten de tweeling elkaar wakker en besloten ze dat ze liever in hun kamer wilden spelen dan slapen.”
“Ze doen dit vaak”, voegde ze eraan toe. “En dan vallen ze meestal in slaap op een vreemde plek in hun kamer, waar overal speelgoed ligt, zodat mama en papa het bewijs kunnen zien van hun late avondspel als we ’s morgens opstaan …”
Alleen had de tweeling ditmaal een plek uitgekozen die fataal bleek te zijn. Ze vielen in slaap in hun cederhouten speelgoedkist waarin al hun knuffels lagen. In hun slaap moeten ze aan de deksel hebben gezeten, zodat die dichtviel.
“Iets wat ik niet wist en waarvan ik zeker weet dat vele anderen het niet weten, is dat de meeste houten speelgoedkisten, eenmaal gesloten, LUCHTDICHT en ook geluiddicht zijn, vervolgde Sadie. “Dus terwijl ze sliepen, knus bij elkaar, raakten ze langzaamaan zonder zuurstof.”
De volgende ochtend zag ze haar twee andere kinderen buiten spelen, maar geen teken van de tweeling. Toen Aurora en Kellan eindelijk gevonden werden, was het helaas al te laat.
De zus van Sadie, Deanna Myers, startte een GoFundMe campagne en schreef: “Hoezeer deze geweldige ouders ook geprobeerd hebben zichzelf de schuld te geven … ze konden niet weten dat dit zou gebeuren.”
Ze vervolgde: “Een tweeling van vier jaar doet zoveel gekke dingen en doen ze altijd samen. Dit ongeval was een van die absoluut onvoorstelbare dingen waarvan je je het niet kunt voorstellen, plannen of waarvan je niet kunt geloven dat het zelfs maar mogelijk is.”
Op het moment van schrijven is meer dan 40.000 dollar van het 10.000 doel opgehaald.
In een gesprek met MailOnline vertelde Katrina Phillips, van het Child Accident Prevention Trust:
“Dit is een vreselijke tragedie en onze gedachten gaan uit naar de familie. Neem even de tijd om te controleren hoe gemakkelijk het is om de speelgoedkist van uw kind te openen. Velen zijn makkelijk open te duwen, maar een zware houten deksel kan een probleem zijn. En leer uw kinderen niet op of in meubels te klimmen.”
Ze voegde eraan toe dat deze tragedie erg zeldzaam is en dat het naar haar weten nog nooit in het VK is voorgekomen.
Sadie wil andere ouders waarschuwen zodat niemand ooit dezelfde pijn hoeft te ervaren vanwege speelgoedkisten.
We wensen het gezin heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Rust zacht, Aurora en Kellan.
Elke keer als deze moeder een foto op sociale media van haar zoon plaatst, wordt hij gepest vanwege zijn uiterlijk. Sommigen gaan zelfs zo ver om de vrouw te vragen geen foto’s van haar kind meer te plaatsen, maar daar wil ze niets van weten!
In plaats daarvan plaatste ze een bericht aan alle haters, wat binnen de kortste keren viraal ging.
Zoals veel ouders, vindt Natasha het fijn om foto’s van haar zoontje, Raedyn, met haar vrienden en familie op sociale media te delen. Echter, sommige mensen reageerden niet zoals ze had verwacht.
Nadat mensen beseften dat de kleine Raedyn er ‘anders’ uitziet, vonden sommige gebruikers dat de moeder de foto’s van haar zoontje moest verwijderen. Ze maakten gemene opmerkingen, stelden haar kleinerende vragen en deden hun best om haar neer te halen, maar de sterke moeder liet zich niet van de kaart brengen.
Raedyn heeft het syndroom van Pfeiffer, een zeldzame genetische aandoening die invloed hebben op iemands schedel, gezicht en ledematen. Omdat de aandoening erg zeldzaam is, zijn mensen vaak verrast als ze foto’s van Raedyn zien. Dat betekent echter niet dat mensen lukraak alles maar mogen zeggen, vindt Natasha.
Niet alleen sturen mensen gemene berichten, ook als ze haar zoontje in het openbaar zien zijn mensen onbeschoft. Ze gaf een voorbeeld hiervan aan Kidspot: “Mensen komen gewoon naar me toe en zeggen grof: ‘Wat is er mis met je kind? Of waarom ziet jouw kind er zo uit?’”
Mensen nemen ook aan dat Raedyns aandoening zijn levenskwaliteit beïnvloedt, maar dat is niet het geval. Natasha zegt dat ze niet zal stoppen met het posten van foto’s en wil de pestkoppen van haar zoon vertellen dat hij een normaal leven leidt, net als andere kinderen.
Het feit dat hij er anders uitziet, maakt hem niet ‘minder’ dan anderen. De moeder geeft toe dat het vermoeiend wordt om constant de toestand van haar zoontje uit te leggen.
“Hij verdient het leven, hij verdient acceptatie – daarvoor zal ik tot mijn sterfdag vechten”, zei Natasha. Ze wil graag dat mensen begrijpen dat het niet verplicht is om een kind te veroordelen of medelijden met hem te hebben omdat hij er anders uitziet.
De moeder hoopt het bewustzijn rond dit onderwerp te vergroten en dat mensen snel zullen begrijpen dat een kind met speciale behoeften je leven niet altijd volledig verandert.
Het is diepbedroefd dat mensen soms zo gemeen kunnen zijn. Deze moeder is met recht simpelweg trots op haar prachtige en geliefde kindje!
Op 2-jarige leeftijd werd Kirk geadopteerd uit een Vietnamees weeshuis. Hij groeide op met de overtuiging dat zijn biologische ouders waren omgekomen in de oorlog in Vietnam.
Dit was echter niet het geval …
48 jaar lang had Kirk geen idee dat zijn biologische moeder nog leefde. Thuy-Nga Thi Nibblett was 17 jaar oud toen ze tijdens de oorlog in Vietnam zwanger raakte.
Haar vader keurde haar zwangerschap af. Ze was niet alleen ongehuwd, maar de vader van de baby was Amerikaans. Voor de man was dit onacceptabel.
Onmiddellijk nadat Thuy-Nga beviel, nam haar vader het babyjongetje van haar af. De biologische vader, een militair, werd verplaatst naar een andere militaire basis en wist nooit van de zwangerschap. Het tweetal verloor uiteindelijk het contact.
Bijna vijftig jaar lang hoopte Thuy-Nga op een hereniging met haar zoon. In 2015 schreef ze zich in voor een DNA-website in de hoop dat hij op een dag hetzelfde zou doen.
Ondertussen aarzelde Kirk, inmiddels getrouwd, met kinderen en van middelbare leeftijd, om online te zoeken naar zijn biologische familie. Uiteindelijk overtuigde zijn vrouw hem om een gokje te wagen.
Slechts een paar dagen nadat hij zijn DNA had ingediend, ontving Kirk een e-mail van een vrouw die hem vroeg haar te bellen.
Aanvankelijk dacht hij dat de vrouw zich had vergist. Dat dit geen vergissing was, kun je in de onderstaande video zien!
Dit echtpaar uit de VS was nog geen half jaar getrouwd, toen ze beiden met kanker werden gediagnosticeerd.
Morgan en Shane Gray, uit Cleveland, stapten vorig jaar oktober in het huwelijksbootje. Samen wilden ze graag aan hun leven als pasgetrouwd stel beginnen, toen ze verwoestend nieuws kregen.
Wat “het beste jaar van hun leven” zou moeten worden, liep uit in een nachtmerrie. Zowel bij Morgan als Shane werd kanker vastgesteld.
Een vriendin van het stel, Kelli Kachmar, heeft een GoFundMe campagne opgezet om geld in te zamelen voor hun medische kosten.
Ze schrijft daar: Zoals velen van jullie weten hebben twee van mijn beste vrienden, Morgan en Shane Gray, een wreed jaar achter de rug, na wat het beste jaar van hun leven zou moeten zijn.”
In februari werd bij Shane teelbalkanker vastgesteld, die zich had verspreid naar de omliggende lymfeklieren.
“Hij werd geopereerd, gevolgd door 21 chemokuren om hem weer volledig gezond te maken”, vertelde Kelli. In juni kreeg Shane gelukkig het geweldige nieuws dat zijn kanker in remissie was!
Slechts enkele weken daarna ging zijn echtgenote Morgan naar de dokter voor een afspraak voor een borstonderzoek. “Hoewel de aanvankelijke gedachte was dat alles in orde was, werden er een echografie en biopsie uitgevoerd om alles uit te sluiten.”
Het resultaat was wederom een enorme dreun: Morgan had triple-negatieve borstkanker, een agressieve vorm van borstkanker.
Kelli schreef: “Nadat ze een dubbele borstamputatie en een eicelextractie had ondergaan, begon Morgan onlangs aan de eerste van haar acht chemokuren.”
Omdat de kanker in een vroeg stadium werd ontdekt, is de prognose voor Morgan goed. Kelli legde uit de kosten van de respectievelijke operaties, chemotherapie en IVF van het stel zich beginnen op te stapelen.
Ze sloot af met een bedankbericht aan iedereen die kon doneren. Op het moment van schrijven is het streefbedrag van 25.000 dollar bijna gehaald.
We wensen Morgan en Shane ontzettend veel sterkte toe!
Niemand begreep waarom Billy zijn ex nog steeds rozen bleef sturen, toen onthulde hij de achterliggende reden.
Alleenstaande ouder zijn is nooit makkelijk. De zorg voor een kind hebben en daarnaast het huishouden draaiende houden, vergt veel energie. Daarom wil alleenstaande vader Billy ons eraan herinneren hoe belangrijk het is om deze ouders af en toe in het zonnetje te zetten voor hun harde werk.
Onlangs was zijn ex, en moeder van zijn twee zoons, jarig en dus besloot hij iets extra’s te doen.
Billy deed dit niet omdat hij haar terug wilde hebben. Het was een uitgelezen moment om zijn zonen te laten zien hoe moeders behandeld moeten worden. Op deze manier probeerde hij een goed voorbeeld te zijn.
Facebook / Billy Flynn Gadbois
Dit is wat Billy op Facebook schreef:
“Vandaag is mijn ex-vrouw jarig, dus ik ben vroeg opgestaan en heb bloemen, kaartjes en cadeaus gebracht voor de kinderen om aan haar te geven en hun geholpen ontbijt te maken.
Zoals gewoonlijk vroeg iemand me waarom ik in godsnaam nog steeds dat soort dingen voor haar doe. Dit irriteert me. Dus zal ik het uitleggen.
Ik voed twee kleine mannen op. Het voorbeeld dat ik geef met de manier waarop ik met hun moeder om ga, zal in grote mate bepalen hoe zij vrouwen zien en behandelen en hun perceptie van relaties. In mijn geval denk ik nog meer, omdat we gescheiden zijn.
Dus als je geen goed voorbeeld geeft aan je kinderen, doe er wat aan. Stijg erboven en wees een voorbeeld. Dit is belangrijker dan jezelf.
Voed goede mannen op. Voed sterke vrouwen op. Alsjeblieft. De wereld heeft ze meer dan ooit nodig.”
Ben jij het ook met Billy eens? Vergeet dan niet zijn advies te delen op Facebook!
Een boodschap in een fles kan soms heel veel voor iemand betekenen.
In 1989 creëerde een juf van de Oxford Middle School in Mississippi een les met flessenpost voor haar zesde klas. Iedere leerling schreef hun naam, adres en een kort bericht op een briefje, stopten het in een fles en plaatsten deze in de Little Tallahatchie River.
De juf, Martha Burnett, gaf de leerlingen ook een lesje aardrijkskunde, waarin ze uitlegde dat de flessen rechtstreeks naar de enorme Mississippi konden drijven.
Eén van de flessen werd eind jaren negentig gevonden, wat bijzonder genoeg is, maar in 2022 werd een tweede fles aangetroffen.
Billy Mitchell, werknemer van Big River Shipbuilding, was in Vicksburg aan het werk, op bijna 480 kilometer afstand van Oxford. Plots ving hij een glim van groen glas in het water op. Hij wist de fles uit het water te vissen en het ingesloten briefje te verwijderen.
“Ik was geschokt en opgewonden”, herinnert Billy zich. “Je hoort wel eens van berichten in een fles, maar ik had nooit gedacht dat ik er hier in het kanaal eentje zou vinden.”
Het briefje was na al die jaren gescheurd, maar ze konden een paar woorden onderscheiden, inclusief de datum en herkomst.
Brad Babb zag het briefje toen Billy het terugbracht naar kantoor en besloot direct ‘detective te spelen’ om het kind te vinden dat 33 jaar geleden het briefje had geschreven.
Hij deelde een foto van het briefje op sociale media. Het duurde niet lang voordat iemand zich meldde. “Dit was mijn zoon!” schreef Melanie Dahl in een reactie op Facebook.
Het bleek dat de zoon van Melanie en Eric Dahl, Brian, het briefje had geschreven toen hij nog maar 11 jaar oud was. Brian was een atleet die ooit kanker overwon, maar hij overleed op slechts 29-jarige leeftijd na een ongeluk thuis.
Alle betrokkenen kregen koude rillingen toen ze zich realiseerden dat Brians boodschap in 33 jaar tijd bijna 480 kilometer had afgelegd.
“Het was als een stem uit de hemel”, zei Billy. “Hij waakt over zijn ouders. Ik denk dat dat een teken was dat hij over hen waakt.”
Brians ouders waren het daar volledig mee eens. “Het is net iets uit een roman of iets wat je op tv ziet”, zei Eric. “Om Brians handschrift te zien van toen hij 11 of 12 jaar oud was – het was wonderbaarlijk.”
De werknemers van Big River Shipbuilding waren ook ontroerd door de ervaring. Brad zegt dat hij na de ontdekking bijna een uur met Eric aan de telefoon heeft gezeten, en dat hij kon zien hoeveel het vinden van de fles voor hen betekende.
De familie Dahl organiseerde al snel een reis naar het bedrijf om dit stukje familiegeschiedenis op te halen en de mannen te bedanken die dit allemaal mogelijk hebben gemaakt.
“Er is iets diepgaands gebeurd dat ons samenbracht, dus we wilden het persoonlijk doen”, legde Eric uit. “Ze waren meteen als familie. Het is iets moois om te zien dat iets mensen direct met elkaar verbindt. Het was typerend voor Brian om mensen bij elkaar te brengen. Het is een bewijs van wie hij is en was.”
Eric gelooft dat de boodschap gewoon een andere manier is waarop zijn zoon de harten van mensen in het leven heeft geraakt, en hoe hij dat zelfs na zijn dood blijft doen. “Liefde gaat nooit weg”, zei hij.
Een man vraagt zich af of hij ongelijk heeft, omdat hij boos is dat zijn vrouw de oren van hun pasgeboren baby liet schieten.
Voor ouders van een pasgeborene is het belangrijk om het met elkaar eens te zijn over opvoedkwesties en er anders goed over te praten. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat iemand stiekem iets doet waar de ander het niet mee eens is.
Dit koppel was het grotendeels met elkaar eens, op één ding na: gaatjes laten schieten. Ze spraken erover vóór de geboorte van hun nu twee maanden oude dochtertje, maar kwamen niet tot een consensus.
“Mijn vrouw en ik hebben een dochtertje van twee maanden, Alicia”, legde de vader uit op Reddit. “We voeren deze oorbellen discussie al voordat ze werd geboren. Ze komt uit een cultuur waar het normaal is, maar ik voel me gewoon niet op mijn gemak bij zo’n pijnlijk proces en zou liever wachten tot ze ouder is, zodat ze zelf kan kiezen.”
Hij dacht dat zijn mening gerespecteerd zou worden, maar nadat terugkwam van een paar dagen op reis te zijn geweest, wachtte hem een ongemakkelijke verrassing. Zijn dochtertje had oorbelletjes …
“Ik eiste te weten wat er was gebeurd en ze zei dat ze hadden besloten om er een ‘dagje’ van te maken en het gewoon te doen.” De man was op zijn minst gezegd niet blij. “Ik voelde pure woede en deed onmiddellijk de oorbellen uit en gooide ze weg”, gaf hij toe.
Zijn vrouw was hier op haar beurt niet blij mee. “Dit maakte mijn vrouw woedend en ze zei dat het verwijderen ervan ‘compleet respectloos’ was. Ze heeft vannacht in de logeerkamer geslapen en praat helemaal niet tegen mij”, schreef hij.
De meeste mensen op Reddit gaven de man geen ongelijk. Alhoewel het schieten van gaatjes vaak cultuurgebonden is, deed zijn vrouw iets tegen zijn zin in en zonder zijn medeweten.
“Ze kan huilen over ‘gebrek aan respect’ zoveel ze wil, maar het was respectloos tegenover jou, de andere ouder van het kind, om dit achter jouw rug om te doen”, schreef een gebruiker.
Een andere Redditor schreef dat zijn reactie wellicht een beetje overtrokken was, maar dat ze begreep dat hij zich “verraden” voelde.
Denk jij dat deze vader gelijk heeft om zich zo te voelen?
Het verlies van een kind is de ergste nachtmerrie die een ouder kan overkomen. Voor Sabrina Hernandeze en Mickey Hernandez Morcilio kwam deze nachtmerrie tot leven nadat hun drie kinderen eerder deze maand in een auto-ongeluk overleden.
Moeder Sabrina vertelde aan Fox 35 dat ze enkele minuten voor de crash met haar kinderen had gesproken en uitkeek naar hun thuiskomst. Het lot zou een tragische en hartverscheurende wending nemen.
Fox 35 meldde dat het ongeval vroeg in de avond op 3 september plaatsvond in Poinciana. Naar verluidt stopte een 15-jarige bestuurder niet voor een stopbord en reed hij met hoge snelheid de auto van Trinidad Hernandez, de moeder van Sabrina, aan.
In de auto zaten oma Trinidad (50), opa Angel (52), Mylie (11), Marvin (9) en Anayari (1). Marvin en zijn oma overleden ter plekke. Mylie en Anayari overleden later in het ziekenhuis.
Angel raakte gewond en is inmiddels geopereerd, maar is nog niet op de hoogte gesteld van de dood van zijn geliefden.
“Ik heb mijn hele familie hier verloren”, zei Sabrina. “Ik zal nooit meer wakker worden en mijn kinderen zien.” De diepbedroefde moeder vertelde dat ze wist dat er iets mis was toen haar moeder te laat was.
“Mijn zoon belde me en zei: ‘Mama, we zijn er over een kwartiertje’. Ik zei: ‘Oké, ik zie je zo. Ik hou van je.’ En hij zei: ‘Ik hou ook van jou’”, vertelde Sabrina. Dat was de allerlaatste keer dat ze met haar kinderen sprak.
Toen ze niet thuiskwamen, belde ze haar zoon en haar ouders, maar niemand antwoordde. Ze begon zich steeds meer zorgen te maken. Vol angst haastte ze zich naar het lokale ziekenhuis, waar haar ergste vrees werd bevestigd.
“Ze zouden mij moeten begraven en nu moet ik ze allemaal tegelijk begraven”, vertelde de rouwende moeder in tranen.
De vader, Mickey, plaatste een foto van zijn kinderen met een diepbedroefde boodschap.
“Het leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Ik heb verloren wat van mij was en niets kan dat terugbrengen. Ik ben gekwetst, ik ben verscheurd en ik heb geen woorden meer. Ik was van plan jullie het leven te geven dat ik en mama voor jullie wilden en jullie waren er zeer bewust en enthousiast over. We proberen zo sterk mogelijk te blijven.”
De 15-jarige bestuurder die te hard reed, raakte zwaargewond en werd naar het ziekenhuis gebracht. Zijn drie medepassagiers, allemaal 15 jaar oud, raakten lichtgewond. Volgens de Florida Highway Patrol had de jongen geen beginnersrijbewijs, bericht ClickOrlando. Er wordt momenteel onderzoek gedaan naar het ongeluk.
Een vreselijke tragedie die voorkomen had kunnen worden. Wij wensen de familie ontzettend veel sterkte en kracht toe.