We hebben allemaal vooroordelen over anderen – Greg Heynen had ook een vooroordeel over de hond van zijn vrouw, Zack. Dit verhaal is een heel goed voorbeeld van hoe onze vooroordelen kunnen veranderen.
Greg vertelt over zijn ervaring:
“Mijn vrouw en ik hadden allebei een hond toen we elkaar ontmoetten. Haar hond, Zack had vanaf het eerste moment een hekel aan me. Hij was een zogenaamde “vechthond”, een kruising tussen een pitbull en een Labrador en ik had, net zoals vele anderen, een hoop vooroordelen tegen dit soort honden.”
“Toen we te horen kregen dat we een kindje zouden krijgen, zei ik tegen mijn vrouw dat als de hond maar enige vorm van agressie liet zien in de buurt van onze dochter, dat we dan direct afscheid van hem moesten nemen.”
“Toen we uit het ziekenhuis kwamen, lieten we beide honden aan de baby snuffelen toen ze nog in de auto zat. Beiden kwispelden met hun staarten maar ik moest Zack bij haar wegtrekken om te voorkomen dat hij haar zou likken. Hij wierp zich meteen op als haar beschermer, en als ze op een dekentje op de vloer lag, zette hij altijd een poot op de deken.”
“Zack hield heel veel van mijn dochter, en toen ze wat groter werd, volgde hij haar altijd naar haar bedje en hij sliep op haar slaapkamer. Hij wist op een of andere manier altijd wanneer het tijd werd om naar boven te gaan en hij wachtte onderaan de trap op haar.”
“De verschrikkelijkste dag in ons leven was toen Zack vergiftigd werd door een aantal buurtkinderen. Toen ik mijn dochter erbij haalde om afscheid van hem te nemen lag hij roerloos op de keukenvloer en brak hij ons hart.”
“Om acht uur ‘s avonds, bracht ik mijn dochter, zoals gebruikelijk, via de trap naar haar slaapkamer. We wisten alle drie wat er zou gebeuren. Na vijf jaar, was Zack er niet meer om met haar mee naar boven te gaan. Ze keek naar mij en mijn vrouw met een blik vol verdriet.”
“Op dat moment stond mijn hond, Sam, op. Hij hield ook van mijn dochter, maar had in de schaduw van Zack gestaan in de eerste vijf jaar van haar leven. Hij liep naar haar toe, drukte zijn hoofd tegen haar aan, en zette vervolgens een voorzichtige poot op de eerste traptrede.”
“De volgende zes jaar, tot er aan Sam’s leven een einde kwam, wachtte hij iedere avond op mijn dochter aan de onderkant van de trap.”
Wat we allemaal kunnen leren van dit prachtige verhaal, dat we een boek door op zijn kaft mogen beoordelen. Ook moeten we het vermogen van dieren lief te hebben niet onderschatten. Ze zijn er altijd wanneer we ze het hardst nodig hebben. Deel dit verhaal met je vrienden als je denkt dat zij dit ook mooi vinden.